اثر آرام سازی پیشرونده عضلانی بر تنش شغلی پرستاران در بخش های مراقبت ویژه

زمینه و هدف: در حرفه پرستاری عوامل متعددی وجود دارد که در مجموع سبب بروز استرس شغلی و در نهایت فرسودگی شغلی در آنان گردیده و از کیفیت مراقبت از بیماران می کاهد. با توجه به اهمیت این مقوله تاثیر گذار بر شاخص های بهداشتی جامعه،این پژوهش به بررسی اثرآرام سازی پیشرونده عضلانی بر تنش شغلی پرستاران پرداخته است. روش بررسی: این مطالعه، نیمه تجربی و از نوع قبل-بعد با به کارگیری مداخله آرام سازی پیشرونده عضلانی روی 33 نفر از پرستاران بخش های ویژه(آی سی یو و سی سی یو) و اورژانس از طریق نمونه گیری آسان در شهر یزد سال 91 انجام شد. جهت سنجش استرس شغلی از پرسشنامه تافت اندرسون استفاده گردید. نحوه انجام آرام سازی به شکل عملیاتی در قالب جزواتی در اختیار پرستاران قرار گرفت و پرسشنامه قبل و 2 هفته بعد از انجام مداخله تکمیل گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار spss نسخه 16 و آزمون تی زوج انجام شد.یافته ها: میانگین نمرات کل اضطراب پرستاران قبل و بعد ازمداخله به ترتیب74/43 ± 12/28 ­ و72/04 ± 12/52  تعیین شد که این اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود (p<0/39 )، اما در ابعاد بارکاری پرستاران(27/2=t و03 p<0/) و رنج و مرگ بیمار این نمرات تفاوت معنی داری داشته اند(94/3=t وp<0/0001).نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که به کارگیری تکنیک آرام سازی پیشرونده عضلانی به عنوان یک روش سازگاری هیجان مدار نمی تواند در کاهش استرس شغلی در پرستاران موثر باشد.